Zonder er bij na te denken galoppeerde ze naar de mountains. Ze was alleen. Ze voelde zich alleen. Alles van haar was alleen. Ze stopte en ging even uitrusten,ze was uitgeput. Waarom was ze hier? O.ja. Op zoek naar Wido. Ontloopt hij haar of zo? Iedereen ontloopt me. Iedereen. Ze wist niet waarom ze hier naar Wido was komen zoeken. Maar ze geloofde dat hier geneeskrachtige kruiden leefde. Of was dat nou. 'Ik weet ook niks van geneeskunde..' mompelde ze zacht. Ze trok haar benen nog wat op, want ze wilde niet naar beneden vallen. In een kuil van hoe wist ze niet hoe diep, het einde was te minste niet meer te zien. Alleen zwart. Zwart alles. Bloom stond kreunend op. Haar achter hoef deed pijn dus ze trok het langzaam op. Er schoot een pijnflits door haar lijf. Ze hinnikende zo luid dat ze zowat doof werd. Ze verloor haar evenwicht en viel naar beneden. Over de rand hing een of andere wortel van een boom of plant. ZE wist zich er aan vast te houden. Ik ben te zwaar ik ga vallen, dacht ze. Een schaduw verscheen een paard verscheen boven haar. Gered dacht ze! Wie is dat eigenlijk?
