Well, i think this is my new home... [open voor iedereen XD]

Een schim schoot over het weiland richting het hek, met een gewaagde sprong landde ze netjes aan de anderen kant. Ze stopte even en draaide zich om waar ze vier mensen zag die met touwen zwepen alles achter haar aan kwamen rennen. Haar vangen? Dachten ze dat nou echt? Haar blik kruiste met die van haar eigenaar. Ze zag de blik in de ogen van haar baasje, zag ze dat goed? Een traan? Snel schudde ze de gedachten van zich af en renden veder het bos in...

Indi hoorde het geluid van een waterval. Ze keek goed en inderdaad, daar was er een. Ze had er nog nooit een van dichtbij gezien, langzaam liep ze er op af. Ze ging aan de rand vlak langs de plek waar het water naar beneden stortten staan. Ze stak haar neus er onder en voelde het heerlijke koude water. Al snel lag ze midden in het meertje. Het heerlijke koele water stroomde langs haar lichaam. Ze liep weer het water uit, schudde zich uit en ging maar eens lekker liggen. Ze was ooit een groot springpaard geweest, nou ja ooit gister stond ze nog bij de kampioenschappen. Ze was door naar de finalen maar die zou ze niet meer meemaken. Vandaag in de wei keek ze richting het bos en bedacht ze hoe het was om vrij te zijn. Dus eerst trok ze de aandacht van wat mensen om te laten zien hoe ze er tussen uit ''glipte.'' Ze sprong gemakkelijk over het hek daar hoe wel het wel een hoge was aangezien er veel springpaarden in die wei stonden. Indi schrok op uit haar gedachten toen er een vogel met hard gekrijs langs vloog. Ze stond op en bekeek zich zelf in het water. Tot haar schrik zag ze dat ze helemaal vies was en haar staart in de klit zat. Dat was ze niet gewend, ze was altijd mooi glimmend met een mooi door gekamde staart. Ze waadde het water in zodat ze schoon werd en ging er toen weer heel voorzichtig uit zodat haar vacht niet weer vies werd. Haar staart, vacht en manen waren weer schoon. Ze was ook even koppie onder gegaan om er zeker van te zijn dat er nergens meer vuil zat ook niet meer op haar hoofd. Ze wachtte tot dat ze wat droger was en ging toen de boel hier verkennen. Al dat zand onder haar hoeven, dat had ze natuurlijk vaker maar die werden ook eigenlijk meteen na de wedstrijd weer schoon gemaakt. Ze begon als een gek rondjes te rennen en over boomstronken te springen zodat het zand er een beetje onderuit viel. Dat gebeurde ook voor een groot deel. Hier zou ze waarschijnlijk nog wel even voor een tijdje blijven. Goed keurend keek ze om zich heen, naar de waterval, het groengras. Alles was perfect, als ze heimwee kreeg kon ze altijd nog terug. Langzaam ging ze helemaal op in de natuur.

Zuchtend stond Sundance op. Wéér een nieuwe dag. Pff, als er nou eens geen nieuwe dag zou komen. Nee wacht, laat maar. Maar toch, alleen het woord al. D.A.G. 3 letters. Voor iets zo 'belangrijks' als de dag. Dag kon net zo goed staan voor.. dikke aaibare grassprietjes. Nouja, misschien moest ze maar eens wat gaan doen op deze mooie 'dag'. Bewegen ofzo. Nee, grapje, just kidding. Echt vooral niét bewegen. Ze zette de eerste stap. Aarzelde even, en zette toen nog een stap. Ja, dat schoot echt lekker op. Oké dan, iets sneller. Ze begon het kamp uit te draven. Weg bij alle ponypaardjes hier. Het had ook wel wat warmer gemogen op deze 'dag'. Nouja, de zon scheen wel, maar het was fijner geweest als het wat warmer was geweest. ''Já zon,'' Mompelde ze. Kon die zon daar niet gewoon voor zorgen? Kleine moeite toch? Ze bleef even stilstaan en keek omhoog, naar de zon. Dat bleek geen slim idee te zijn, het voelde niet echt dat je zegt prettig aan haar ogen. Ze keek snel weer naar beneden. ''Dat doe ik toch ook niet!? Ik ga jou toch ook niet is je ogen schijnen. Pff, zon, wat heb je d'r aan,'' Ze begon weer te draven. Ze had echt geen idee waarheen. Ze kwam wel ergens uit. Op een plaats waar paarse kikkers waren en waar elke 'dag' nieuwe verassingen voor je had. Nee. Ze begon te galloperen. Waarom? Wist zij veel. Gewoon omdat het kon. Duh, ze ging hier toch niet in bomen staan klimmen? Kon ze net zo goed galloperen. Ging je sneller door ofzo. Whatever, het zal allemaal wel. Uiteindelijk hoorde ze iets. Een geluid. Ja, ze hóórde een geluid. Ze zag het geluid niet, ze at het niet op, ze zat er niet op. Nee, ze hóórde het. Ja, het was een wonder. Pff, wat was dit nou weet voor geluid? Water..? Dat spul dat je drinkt toch? Misschien moest ze maar eens dichterbij komen en kijken of het inderdaad water was. Toen ze dichterbij kwam rook ze ook nog iets. En het was geen water. Niet eens. Het rook niet erg lekker. Het was echt zo'n ranzige geur waar ze liever niet mee in aanraking kwam. En het was een paard. Ze fronste en ging over op een rustige draf. Dit beest rook niet alsof het uit een van de kuddes kwam. Het rook heel vreemd. Wacht eens even.. Misschien was dit zo'n stom ponypaardje dat bij de Kleintjes woonde. Pff, de Kleintjes. Deze 'dag' begon steeds leuker te worden. Het ding dat ze gehoord had kwam in zicht en ze minderde vaart totdat ze stapte. Het was inderdaad water. Het was een waterval. Oké, daar was ze dus. Oh wacht, daar was dat fenominale paard van de Kleintjes. Ze kwam dichterbij. Ze besloot eens wat te zeggen. Iets normaals ofzo. ''Wat doe jij hier, op deze prachtige 'dag'?'' Zei ze terwijl ze voor het onbekende paard ging staan. Het was een grijze merrie. Net als zij. Maar zij was jonger dan de merrie tegenover haar. En leuker. En knapper. En beter. ''Jij bent niet van hier, jij zit niet in een van de kuddes,'' Als dit paard nou gewoon in een bidsprinkhaan veranderde. Dan zou het makkelijker zijn. Zo poef! Bidsprinkhaan. Dat was toch logisch? Duh. Ze staarde de merrie een paar seconden aan. Ze veranderde niet in een bidsprinkhaan. Ai, dat was jammer zeg. Dan maar wat zeggen. ''De meesten vragen dan hoe je heet hè? Als je iemand voor het eerst ziet enzo. Nu moet ik dat zeker ook doen hè? Nou, vooruit dan maar, omdat jij het bent. Hoe heet je?'' Ze kon maar beter een coole naam hebben. Iets als: 'Bid o' Sprinkhâné. Nouja, ze moest maar afwachten totdat de merrie haar ongetwijfeld geweldige antwoord zou geven.

Sorry, derp x'3

Spontaan stond er een merrie voor haar neus, het was een wit achtige merrie en zat onnder de klitten en zo. Ja, okey. Dat was dus zo'n wild ding. Ze was alleen wel kleiner. Ze begon een half gesprek ofzo dat houden, wat was dit? Een overhoring? 'Wat doe jij hier, op deze prachtige 'dag'? Jij bent niet van hier, jij zit niet in een van de kuddes, De
meesten vragen dan hoe je heet hè? Als je iemand voor het eerst ziet
enzo. Nu moet ik dat zeker ook doen hè? Nou, vooruit dan maar, omdat jij
het bent. Hoe heet je?'' Nou die had inderdaad veel te zeggen. Ze zou maar antwoord geven, ze had wel eens van kuddes gehoord maar nog nooit gezien. ''Het is inderdaad een mooie dag, ik ben Indi en jij?'' Goed begin toch? Of het moest zo een paard zijn die niks goed keurde. ''Ik kom inderdaad niet uit een van de kuddes, ik heb er wel eens over gehoord. Ik ben een groot springpaard. Ik ben ontsnapt bij mijn baasje, ik werd het zat altijd maar dat gepor in je zij en in een veel te kleine ruimen 20 sprongen nemen.'' Dat, ''Groot springpaard'' Klinkt misschien dan wel arrogant maar dat was ze soms ook, dat is nou een maal zo. Zo is ze geboren en opgegroeid altijd verwend en nu staat zie hier tegen over een f anderen nooit verzorgd paard. '' Dat 'groot springpaard' klinkt misschien arrogant maar zo ben ik nou een maal af en toe.'' Wist de merrie waarvan ze de naam nog niet wist te minste een heel klein puntje van haar karakter. Nu wachten, wachten en kijken hoe het afloopt.

Helaas gaf de merrie niet het antwoord waar ze op gehoopt had. Het was zo'n saai standaard antwoord weet je wel. ''Het is inderdaad een mooie dag, ik ben Indi en jij?'' Verveeld keek ze om zich heen. Ja, echt een prachtige 'dag'. De merrie stelde haar teleur. 'Indi', hoe verzón je het? ''Niet eens 'Bid o' Sprinkhâné,'' Mompelde ze, onhoorbaar voor Indi. Ze keek de merrie voor haar weer aan. Ze moest een beetje omhoog kijken, omdat Indi groter was. Nou, kom op, zeg wat meer interessante dingen. ''Ik kom inderdaad niet uit een van de kuddes, ik heb er wel eens over gehoord. Ik ben een groot springpaard. Ik ben ontsnapt bij mijn baasje, ik werd het zat altijd maar dat gepor in je zij en in een veel te kleine ruimen 20 sprongen nemen.'' Oke, gefeliciteerd. Als Indi zou weten dat de andere kuddes haar waarschijnlijk meteen zouden vermoorden zou ze wel liever twintig sprongetjes per dag maken. ''Dat 'groot springpaard' klinkt misschien arrogant maar zo ben ik nou een maal af en toe.'' Verveeld keek ze Indi aan. Wauw, wát een arrogantie. ''Oke, ik voel me echt verrijkt met kennis nu. Ik ben Sundance. Ik hoop dat je je realiseert dat de andere kuddes er waarschijnlijk niet blij mee zouden zijn als je door hun gebieden gaat struinen,'' Indi zou ook gewoon hier geboren kunnen zijn. Moet dat paard nou zonodig daar geboren worden. Tjezus, dat hoeft echt niet hoor. Als zij daar geboren word dan moet ze ook niet gaan lopen zeiken, het is haar eigen schuld. Ahem, oke. Euhm.. En nu? Ze vond nog steeds dat Indi ter plekke in een bidsprinkhaan moest veranderen. Of dat haar vroegere baasje roze vleugels kreeg en naar haar toe vloog om samen met haar appels te eten en in bomen te klimmen. Dat zou fijn zijn. Dan zou Sundance intussen leuke dingen gaan doen. ''En wat is nu je plan? Wat ga je doen, waar blijf je? Je kan ook in een bidsprinkhaan veranderen,'' Shit. Het was niet de bedoeling om dat hardop te zeggen. Nouja, dan volgde Indi haar gedachtegang ook een beetje. Was ze vast blij mee.

Sundance mompelde iets waar haar niet boeide. De merrie zei ook: ''Oke, ik voel me echt verrijkt met kennis nu. Ik ben Sundance. Ik hoop dat je je realiseert dat de andere kuddes er waarschijnlijk niet blij mee zouden zijn als je door hun gebieden gaat struinen,'' O, dat was zo'n paard. Nou ja het zal wel. Ja, dat zullen ze niet leuk vinden en wat dan nog? Er zijn meer rondzwervende paarden. ''Ze doen hun best maar. Mij krijgen ze niet weg. En wat is nu je plan? Wat ga je doen, waar blijf je? Je kan ook in een bidsprinkhaan veranderen,'' '' Waar sloeg dat nou weer op? Daar reageerde ze dan ook maar niet op. Sommigen dingen kunnen beter je ene oor in gaan en je anderen weer uit. Ze keek even naar de waterval en naar de vogels die flotend langs vlogen. Maar het was wel een goeie... Wat nu? Ze kon moeilijk haar hele leven hier blijven. ''Tja wat nu... Gewoon leven en vrij zijn. Waarom moet je leven een doel hebben? Jij ziet er uit als zo'n optimistisch paard wat weet ik veel voor rare gedachtes heeft die nergens toe leiden dus een paard zo als jij zou beter moeten weten dan zo'n vraag.'' Waarom ook niet, lekker bod doen. Daar had zei geen problemen mee. Nooit gehad ook. Toch merkte ze dat ze het wel ging missen. Het springen over de hindernissen. Maar er lagen hier vast wel wat boomstronken waar ze wat aan had. Wat ze nog het meest ging missen was haar baasje. Die haar altijd vertroetelde. Maar ze moest sterk zijn. Ze kon altijd nog terug gaan. Als ze haar baasje miste dan kon dat. Dan kon ze terug gaan en weer samen gaan leven met haar baasje. Maar zo ver was het nog niet. Voorlopig zat ze hier goed!