My Blue Eyes will close for the last time {F A D E S T A R }

met rustige passen liep de fiere, zwarte hengst voort. Zijn leven was, zelfs zonder leiderschap, tot nu toe perfect geweest. Ondanks dat hij haar miste en zijn macht was er om de een of andere reden toch iets verandert in hem. Het was stiller geworden in zijn hoofd, geen rare fluisteringen meer of schimmen, hij was weer zichzelf. Hij kwam een donker stuk bos uit. Maanden geleden was hij plots verdwenen en iedereen dacht tot nu toe dat hij dood was. Maar ook hij had zijn vermakelijkheid nodig en na deze paar maanden werden vrij zijn en geen verplichtingen hebben vrijwel saai. Dus in deze dagen was hij opzoek naar een prooi, opzoek om te jagen en weer eens lol te hebben. Voorzichtig ging de zwarte hengst over en galop, hij was snel een van de snelste paarden van het woud maar hij deed het rustig aan, misschien ving hij teveel aandacht op en dan had je de poppen aan het dansen. Hij ging richting de waterval, daar waren altijd paarden te vinden. Ze stopte dan om te drinken een praatje te maken, walgelijk. Om andere kuddes te ontmoeten, hij had het al een paar keer gezien hoe het er aan toe ging, en hij had met een zucht zich weer af gewend. Moondancer was geen geboren leider, dat was duidelijk een teleurstelling voor Fadestar. Nu rook hij een geur. Stars for sure. Hij grijnsde. 'Fadestar?' Klonk een piepende hinnik. Fadestar stond boven op de heuvel en keek neer op lady. Daarna kwam hij rustig naar beneden gedraaft. 'Lady, wat leuk om je te zien. Je ziet er mooi uit vandaag.' Zei hij spontaan en vriendelijk en hij ging voor haar staan. Zijn zwarte ogen drongen diep in haar door.