Dreaming By Dawn {& Viper}

Haar ogen vlogen open, ze voelde zich niet zo op haar gemak. Haar blik viel op het kamp. Zou ze wel gaan? Zou Shadowstar dan niet razend zijn omdat ze zo onvoorzichtig was? Ze beet op haar onderlip. Maar ze wou het zo graag. Moest ze vrijheid boven haar vrienden kiezen? Misschien, voor deze ene keer. Ze zuchtte, ja, dat zou het inderdaad zijn. Voor één keer. Ze draaide haar om, het was nog vroeg in de ochtend en de vogels waren nog maar net uit hun slaap ontwaakt. Haar ogen stonden koel en vriendelijk, het was de perfecte spiegel van haar ziel. Ze brieste en stapte rustig door het grasveld dat zich voor de Mountains uitstrekte. Misschien kon ze Moondancer nog eens opzoeken? Hij was zo'n vriendelijke hengst. Toen schoot haar iets te binnen. Hij was vriendelijk... Tegen... Haar? Een Chosen One van zijn vijandige kudde. Maar dat was al zo lang geleden, toen waren ze beide nog gewone Stallion en Mare. Er was zoveel veranderd. Ze liet haar hoofd zakken, wetend dat het waar was, dat tijd zo voorbij vloog. Haar neus gleed over het gras dat besprinkelt was met de dauwdruppels die de nacht geschonken had aan de ochtendgloren. Haar oogleden omsloten haar ogen, het belemerde haar zicht, maar dat kon haar niks schelen. Haar hoefstappen waren licht, maar kon je toch van kilometers ver horen, het was een merrie die wel altijd op de één of andere manier moest opvallen. Was het niet haar vachtkleur, dan was het rang en was het dat ook niet, dan was het haar karakter of nog een andere term. Ze zuchtte, en wat grassprietjes werden tegen de grond geduwd. Toen ze in de Moons kwam had ze nooit gedacht dat haar leven zo drastisch zou veranderen.

{& Viper}

`Run, run, cause I’m coming in town,’

Een ranke arabier merrie draafde door het gebied. Ze was bruin, maar rondom haar ogen was het zwart en de bovenkant van haar rug en kont was donkerder en gesierd met licht bruine vlekken. Ze had zwarte benen en linksvoor en linksachter werden gesierd met witte sokken. Ze zag er niet echt heel erg speciaal uit, ze had korte manen en staart en gewoon zwarte ogen. Ogen waarin je kon verdrinken. Haar ogen twinkelden altijd, van plezier, niet op een albus-perkamentus achtig plezier. Haar ogen twinkelden van het genot van het zien hoe de wereld langzaam maar zeker aftakelde, hoe de slechte langzaam maar zeker de macht over namen. De arabier was behoorlijk gespierd en werd getild door vier paar slanke benen. Benen die er slap uitzagen, maar een grootse kracht tot beschikking hadden. Benen die haar door vele gevechten hadden geslagen. Benen die vele kelen hadden platgetrapt. Ze had zoveel gevechten gevochten en nergens op haar lichaam was ook maar de kleinste onzuiverheid te zien, nergens was ook maar het kleinste litteken te zien. Ze had er een, van 6 jaar ervaring had ze een litteken opgelopen, in haar schouder. Hij was nog steeds dieprood en was zo’n 5 centimeter in de lengte en 1 centimeter in de breedte. Kortom; ze was een prachtig verschijnsel om te zien. Vele hengst vielen voor haar schoonheid. Soms misbruikte ze deze hengsten, meestal maakte zij uiteindelijk dat ze wegkwamen. Een kleine sinistere glimlach sierde haar lippen. Ze had zo haar gebruiksaanwijzing; Punt een; ze had een hekel aan alles wat ook maar een beetje merrie was. Punt twee; kom niet dichter bij haar in de buurt dan 3 meter en de laatste regel was niet een richtlijn, de eerste wel. De laatste regel was niet zoals bij zo veel paarden, ik leg een keer mijn oren in de nek en zet zelf een pas achteruit. Bij haar had je eerder de kans dat je aangevlogen werd, ze was snel en behendig, meestal zag je deze eerste zet niet aankomen. Ze moest het vaak ook hebben van deze eerste zet, ze was sterk maar zeker niet de sterkste, ze was ook nog eens klein, hoogstens 1 meter 55, ze was echt een van de kleinere paarden hier. Haar nek krulde zich als vanzelf en haar staart ging als vanzelf omhoog toen ze in de galop aansprong. Haar benen raasde over de grond terwijl ze dichter en dichter bij de onbekende geur kwam. Toen het paard ook maar net in haar gezichtsveld te verkennen was maakte ze een noodstop, haar staart sleepte over de grond en haar hoeven maakte een spoor in de ondergrond. Rustig stapte ze rechtdoor, op het dier af, maar dat was niet haar eindbestemming, haar eindbestemming lag achter het dier en het dier stond op haar pad, dus moest het weggeruimd worden. Natuurlijk kon Viper zelf ook gewoon eventjes twee meter opzij lopen, maar niet voor een scharminkel als dat. Voor haar stond ze stil. Haar kritische ogen gleden en brandde over het lichaam van de merrie. Nauwkeurig ging Viper de afstand na, iets meer dan drie meter. Perfect. Als de merrie nou ook direct aan de kant zou gaan dan zou alles goed verlopen vandaag. Vipers staart sloeg een paar keer tegen haar flank aan. `Luister schat, het zou onze relatie een heel stuk verbeteren als jij eventjes een metertje of vier vijf opzij stapt zodat ik erdoor kan,’ De woorden waren extra goed gearticuleerd alsof de onbekende merrie een in het gekkenhuis thuishorende klein kind was. Viper draaide haar hoofd een beetje en keek de merrie sinister glimlachend aan.

Sorry voor de flut :C Moet ff inkomen

Haar oogleden gingen langzaam open en de geur van een onbekend paard drong haar neusgaten binnen. Het geluid van de hoeven van de Arabier, het gebries, het rijkte zo tot in haar oorschelpen. Ze keek op. `Luister schat, het zou onze relatie een heel stuk verbeteren als jij eventjes een metertje of vier vijf opzij stapt zodat ik erdoor kan,’ De merrie grijnsde en eerst snapte Angeldream deze zin niet zo erg. Ze hief haar hoofd en zag dat de merrie een klein beetje kleiner was dan haar. Althans niet veel. Ze was ook niet een van de grootste, maar dat kon haar weinig schelen, althans meestal toch. Ze brieste, onbeleefd dat de bruine merrie was. "En waarom zou ik dat doen?" zei de zwarte merrie. Ze stond even versteld van de toon die ze tegenover de merrie sloeg, zo was ze normaal niet. Ze brieste en zette een stap vooruit, niet naar de merrie toe, maar eerder naar de Mountains toe. De plek waar ze heen moest.

{Sorry, flutje, het is een snel postje ><}