Fee, just another fairytaill.

:: Fee ::

_{:: GENERAL ::
Name : Fee.
Gender : Merrie.
Breed : Haflinger.
Age : 7 en een halve lente. [7.5 jaar].
:: RELATIONS ::
Mom : Maria.
Dad : Rabi.
Sis’s : Permima && Terja.
Foals : Parya en Tiama.
Bro : None.
:: LOOKS ::
Fee is een haflinger merrie. Wat dus inhoud dat ze een goud kleurige vacht heeft met blonde manen en staart. Ze heeft een witte kol op haar hoofd en een witte sneb op haar grijze neus. Ze heeft twee witte sokjes; één rechts voor en één links achter. Ze is wat zwaar gebouwd, maar dat komt door ras. Sierlijkheid zul je bij haar niet snel vinden. Ze ziet er eerder lomp uit dan sierlijk..
:: INSIDE ::
Eigenwijs;
Ik ben enorm eigenwijs, vertelden mijn ouders me altijd. Mijn twee zussen vonden mij daarom ook enorm irritant. Ik hield altijd voet bij stuk, al zag ik zelf wel in dat ik fout zat. Oh ja! Het boeit me niet als ik fout zit of goed ik móet en zal mijn zin krijgen, het laatste woord hebben. Ik houd van discussies voeren. Bekvechten doe ik dan ook zo vaak als ik kan. Paarden noemden mij vaak ‘de irritatie zelve’. Ik had tot voor kort geen idee wat dat inhield.
Enorm Ego;
Tsja, wat zal ik daar over zeggen. Ik heb een ego. Ik ben best wel arrogant af en toe. Ik vind best wel van mezelf dat ik er goed uit zie en dat laat ik dan zien ook. Ik heb er lak aan als paarden vinden dat ik daardoor irritant ben. Ik ben een ego tripper. Deal with it.
Lomp;
Ja, ik ben best lomp. Ik heb al meer dan dat ik me kan herinneren tegen bomen aangerend. Volgens mijn moeder had ik genoeg hersen schuddingen dat ik daarom waarschijnlijk erg dom geworden ben. Tsja, mijn ouders waren niet altijd de liefste. Mijn vrienden noemden mij erg onhandig soms zelfs stom. Tsja, ik had altijd zoiets van ‘I don’t care! I love it!’.
:: HISTORY ::
Wel, ik ben één dochter van een drieling. Ik heb geen idee hoe mijn ouders dát voor elkaar kregen, maar dat is ook niet echt belangrijk. Toen ik een jaar of drie was, hadden mijn ouders een ruzie. Ze gingen uiteindelijk uit elkaar. De enige redenen dat ik bij mijn ouders bleef was omdat ik bang voor mijn pa was. Hij had eens gezegd dat hij me wat aan zou doen als ik hun alleen zou laten. Tsja, toen was ik een veulen van drie maanden en kreeg ik nachtmerries over mijn vader. Dat was nou niet echt leuk om het zo maar te noemen. Toen mijn vader verdween greep ik mijn kans en vluchtte weg van de kudde waar ik drie jaar van ellende mee gemaakt had. Het was een slechte kudde geweest en ik voelde me er niet op mijn gemak. Mijn hart ging toch niet helemaal uit naar de slechte kant. Maar ik was ook niet echt goodie bag. Ik was stom. Haha, nee. Stom of dom was ik zeker niet. Ik was slim en kon de meeste paarden wel om praten tot ze deden wat ik wilde, maar ik zou nooit een paard kunnen verwonden of pijn doen. Zo was ik niet. Ik kende paarden die dronken het bloed van andere. Kijk dát is creepy. Dat soort dingen zou ik dus nooit kunnen doen. Maar hé, back to my history. In ieder geval, ik was gevlucht en heb een aantal jaren alleen gereisd. Daar ben ik hard van geworden. Nog altijd draag ik mijn arrogantie en eigenwijze kanten met mij mee. Soms denk ik wel dat ik beter had kunnen blijven, maar nu in het land waar ik nu ben is het een stuk beter. Ook hier is het goed en kwaad terug, maar ik pas nergens echt in. Althans vind ik. Wel, nu ik hier toch ben zal ik ook nog even zeggen dat je niet met mij moet spotten, dan krijg je wat mijn ‘beste vriendin’ nu heeft. Een trauma.}