Dit is mijn verhaal:
Intro:
Mary loopt door het regenwoud, op weg naar de waterval. Mary stopt even, twijfelt bij het horen van de bulderende waterstralen. Ze is nooit zo gek geweest om dit in haar hoofd te halen. Maar toen haar oma zoals gewoonlijk mooie verhalen ging vertellen, voelde ze een soort drang om naar de waterval toe te gaan. Iedereen had haar tegengehouden, maar ze was gewoon doorgelopen. Niet eens gedag gezegd tegen diegenen waarvan ze houdt. Het geluid van de waterval word steeds harder. Mary wordt bang, en begint te zingen. Een vrolijke melodie, met een vleugje angst. Nu staat ze voor de waterval. De Doemstraal, zoals iedereen het ook wel zegt. Langzaam loopt Mary over de rotsen, haar rugzak stevig tegen zich aan klemmend. Ze staat naast de Doemstraal, en gluurt voorzichtig achter de waterval. Donker, is het daar. Precies zoals in de mythe. Langzaam loopt ze verder, helemaal tot achter de waterval, en kijkt naar binnen. Daar bevind zich het vreselijkste wat ze ooit heeft gezien. Het grijpt haar beet, en sleurt haar de grot in.
als jullie het iets vinden dan ga ik verder schrijf maar een reactie.
